WZC in slotfase onderuit tegen Ulu Spor 0-1

Het is zaterdagochtend rond de klok van half tien als mijn mobiel op tilt slaat. Een indringende toon en aan de andere kant van de lijn een ietwat overspannen toon van één van de vele managers van het eerste team. De wekelijkse reporter is met de noorderzon of zuiderzon vertrokken en wie gaat er nu een stukje schrijven?

Volkomen overrompeld borrelt het clubgevoel weer op en stamel ik iets van “ja, maar…. ” Tuut, tuut, tuut. Koploper FC Ulu Spor kan bij winst vanmiddag ook nog eens de tweede periode binnen hengelen. Voor de padden zijn de punten hard nodig om op een veilige plaats te blijven staan. Trainer-coach Edwerd heeft de hele week bijna geen oog dichtgedaan door het eindeloos analyseren van videobeelden. Het afspelen in

slow-motion, dat kost inderdaad tijd. Het oeverloos schuiven met magneetjes op het bord om een tactisch plan te bedenken.

Zaterdagmiddag wordt het plan ontvouwd en de meesterzet is dat Doppie de bonkige striker numero negen zal uitschakelen, de angel uit het team van Aggesus. Het eerste kwartier gaan beide teams gelijk op, daarna komen er kansen voor FC Ulu Spor. Echter doelman Brian weet enkele ballen op katachtige wijze uit zijn doel te ranselen of door zich wel heel breed te maken. Verder mogen we niet klagen met een bal op de paal. De achterste lijn geeft geen krimp. In het centrum kap en draai Mart met daarvoor onze ijzervreter Thomas en Doppie de waakhond. Aan de flank staan geposteerd de koele Daan en kuitenbijter Sander. Kuitenbijter Sander speelt een sterke wedstrijd tegen de slimme rechtsbuiten van Ulu Spor. Niet zozeer door in de kuiten te bijten, maar met name door zijn vele winnende kopduels deze middag. Het laatste kwartier voor de pauze is voor WZC. Wij spelen op de helft van Ulu Spor en een regen aan corners brengt niet de gewenste openingstreffer. De kwikzilverachtig snelle Martijn is een ware plaag op de linkerflank en op de rechterflank dartelt Jorn. Mike M. staat als frontsoldaat geposteerd en beukt tegen de muur van Aggesus. Als beide teams niet scoren dan volgt automatisch de brilstand bij de pauze.

Na de pauze gaan wij vol energie door om het tikkie-takkie van Ulu Spor te ontregelen.

In de 63e minuut trilt Monnikenbos op zijn grondvesten. Eerst combineren Chris en Mike N. door de defensie, maar de afronding sterft in schoonheid. Vervolgens snelt Martijn langs enkele verdedigers en met de top van zijn teen lepelt Martijn de bal over de

kansloze doelman, jammer genoeg ook net over de dwarsligger. In dezelfde minuut wordt Mike M. door Mike N. de diepte ingestuurd. Een razendsnelle reflex van de Ulu Spor doelman voorkomt een treffer. Dan wordt de oude voetbalwet weer eens afgestoft. Als jezelf niet scoort dan scoort je tegenstander. Jawel in de 77e minuut is doelman

Brian kansloos als de bal van Aggesus in het hoekje verdwijnt, 0-1. Verse krachten komen binnen de arena. Eerst is daar ons renpaard Bram (het hek staat al open) en vervolgens wordt er een pot “jongelingen” van het schap getrokken en aangebroken. David L, Thomas T en Luc betreden het veld. De toch wel verdiende gelijkmaker blijft uit. Als de scheids voor het einde fluit, kan FC Ulu Spor de winst bijschrijven en tevens de tweede periode.

Wij moeten uithuilen, maar niet te lang. We hoeven niet te wanhopen, want met deze inzet, strijdlust en bij vlagen goede combinaties gaat het tij zeker gekeerd worden. Wellicht al sneller dan we denken. De tijd van azijnzijkers is voorbij, vooruit met die padden.

Thuis gekomen bereidt ik een lekkere maaltijd en dat doet de nederlaag alweer naar de achtergrond verdwijnen.

Een aandachtig toeschouwer