Wedstrijdverslag WZC Wapenveld JO19 – WVF JO19
Deze middag de eerste thuiswedstrijd van de jonge padden op Monnikenbos tegen de blauwvingers van WVF onder zonnige omstandigheden. Veel publiek langs en rondom het veld (door de goede prestaties van afgelopen seizoen was de seizoenkaartverkoop tot ongekende hoogte gestegen) om ons te ondersteunen. Binnen het veld veel blauw en wit, met dank aan WVF. Ook de afgelopen week heeft trainer-coach Erik weer een avondje zitten piekeren en mijmeren om tot een tactisch strijdplan te komen. Uiteindelijk komt het brein op toeren en het strijdplan voor deze middag ontspruit zich onder zijn schedel.
Vanaf de aftrap maken wij onze bedoelingen duidelijk, zo snel mogelijk in balbezit komen en scoren. In de punt van de aanval hebben zij onze bonkige striker Tom geposteerd die met het afjagen van het WVF centrum start. Als een stoomwals op snelheid dendert Tom door de WVF defensie. De eerste kansjes ontstaan, met name als Boudewijn weer eens een splijtende pass verstuurd met zijn fluwelen linkerbeen. De passes worden door zijn mede teamgenoten niet altijd op waarde geschat en dat is jammer. Na ruim een half uur spelen is het dan eindelijk raak. De zwoegende werker op het middenveld Ive zet onze vedergewicht Tristan aan het werk. Na enkele passeerbewegingen levert Tristan een perfecte voorzet af op de instormende Joep. Joep bedenkt zich niet, waarom zou je ook dat kost alleen maar tijd, en ramt de bal diagonaal in het doel, 1-0. Een doelpunt van grote klasse. Het enige moment van WVF voor de pauze wordt door doelman Sven met een katachtige beweging voorkomen. Hij ranselt de bal uit het doel en voorkomt hiermee de onverdiende gelijkmaker voor WVF.
Na de pauze gaan wij op jacht naar meer doelpunten. Het regent zonnestralen zingen Acda en de Munnik en bij ons regent het kansen. Op onverklaarbare wijze verdwijnt de bal elke keer langs de verkeerde kant van de paal of grabbelt de WVF doelman de bal uit het doel. Een kwartier voor tijd is daar het moment van Tristan. Met zijn kleine turbobeentjes sprint hij een verdediger van WVF eruit en vanuit zijn rechteroog ziet Tristan het gaatje in de bovenhoek. Met een prachtige curve zeilt de bal in de bovenhoek, 2-0. WVF is nu gebroken en ligt als een aangeslagen boxer in de hoek waar de klappen vallen. Die klap valt er ook nog als onze onverschrokken Rick op zijn bekende hakken en zagenmethode een WVF aanvaller de weg naar iets moois weet te versperren.
In de slotfase is het de ingevallen Stijn die de bal vanuit een soort van rugby scrimmage over de lijn weet te krijgen (hij duikt nog net niet op de bal) en dat betekent de 3-0 op het bord. Even later fluit de scheids voor het einde en ik snel naar de tasse en stop daar snel de drie punten in. Die zijn maar mooi binnen. Vermeldenswaard is nog dat Franek de primeur heeft dit seizoen de eerste gele kaart te mogen ontvangen en dus 10 minuten zitten op het strafbankje. Ongeloof is op het gezicht van Franek te lezen. Is dit werkelijkheid of is hier sprake van een goed acteur? Wie heeft kunnen voorspellen dat achter deze onschuldige kalme jongeman, kennelijk een beest schuil gaat dat bestraft moest worden.
Thuis gekomen ga ik vanzelfsprekend weer aan een lekker bordje nasi met saté en een gebakken eitje. Daarna lekker in de luie stoel en nog wat nagenieten van onze eerste driepunter. Het kan slechter op een zaterdagavond.
Een aandachtig toeschouwer
