Wedstrijdverslag WZC Wapenveld JO19-Hatto Heim JO19
Nieuwe fase, nieuwe kansen. Deze middag de burenruzie tussen de Attemer kleikloet’n van Hatto Heim en de Wapenvelder padden van WZC.
Wij zijn deze middag verbannen naar het ouderwetse natuurgrasveld. Polletjes uit vervlogen tijden, gekalkte lijnen en toeschouwers kort op het veld zonder afrastering. Voor velen een belevenis om niet snel te vergeten. Vooraf heeft trainer-coach Erik weer een magnifiek masterplan uitgedacht en probeert dit te laten landen in onze botte hersens. In het eerste bedrijf is van het masterplan aan paddenzijde niets waar te nemen. Het doet bijna pijn aan de ogen om te zien hoe de padden op alle vlakken worden afgetroefd door de Attemers. Het spel is zeer stroperig en het lijkt alsof een soort van voorjaarsmatheid in het team is geslopen.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat Hatto Heim na een kwartier de score opent. Na een sublieme safe van doelman Stijn, kijken wij apathisch toe hoe Hatto Heim wel alert is en scoort, 0-1. Het verdere verloop van het eerste bedrijf is van onze kant zeer matig. Nog voor de pauze krijgen wij opnieuw een dreun te verwerken als de Attemers weer scoren, 0-2. In de pauze blijkt dat trainer-coach Erik “not-amused” is zoals we dat noemen. Er volgt een donderspeech zoals zelden vertoond, trillende muren en een deur die klappert in de scharnieren.
Na de pauze zien wij een compleet ander paddenteam. Het plan B wordt nu met verve uitgevoerd. Strijden voor elke meter en de pollen moeten uit de grond. Onze defensie beukt er nu op los onder aanvoering captain Emiel en zijn secondant Franek. Op de vleugels hebben wij Tigo en Finn geposteerd die het weinige gras opvreten. Na 10 minuten is daar de anschlusstreffer. Ive dendert als een stoomlocomotief door de Hattemer defensie en de bal belandt voor de voeten van Joep. Joep kapt en draait nog een keer en jast vervolgens de bal met een perfecte trap tegen de touwen, 1-2. Het middenveld is ondertussen in Wapenveldse handen gekomen. De filosoof Sem en zwoeger Ive, ondersteunen de slalomkoning Joep. In de voorste lijn hebben wij in het tweede bedrijf geposteerd op de flanken speedy Silvan en routinier Ruben.
In de spits staat onze drietonner Tom, die deze middag het goudhaantje zal worden. Wij blijven beuken op de muur van kleikloet’n en het is een kwestie van tijd of de muur moet vallen. Eerst is het nog de opgekomen Franek die enkele spelers passeert alsof het opgeblazen poppetjes zijn. De kanonskogel van Franek verdwijnt rakelings langs de verkeerde kant van de paal. Toch duurt het nog tot 5 minuten voor tijd eer de muur valt. Een meesterlijke vrije trap van Joep wordt door de doelman weg gebokst. Dan is daar het moment van glorie voor Tom. Tom komt als een raket van de grond en met een ferme kopstoot in het luchtruim stuurt Tom het lederen monster over de doelman tegen de touwen, 2-2. Zoiets zie je alleen in een stripboek, zoals Appie Happie in de vorige eeuw. Monnikenbos ontploft en Hatto Heim ligt in de touwen. Even later fluit de scheids voor het einde. Wij stoppen het ene puntje snel in de tasse.
Het is een wedstrijd geworden met 2 gezichten. Een ronduit bedroevende eerste helft en een tweede helft van strijd en inzet. Het moet nu nog toch wel tot ons doordringen dat er strijd geleverd moet worden vanaf de eerste minuut om resultaat te halen. Thuis gekomen breng ik snel de tasse naar de zolder. Snel aan de gang in keuken. En dan is daar het bordje nasi met enkele satéstokjes. Dit ontlokt weer een minzame glimlach op mijn gezicht. Wat kan het mooi zijn.
Een aandachtig toeschouwer
