Wedstrijdverslag DVC JO19 – WZC Wapenveld JO19
Ook op sportpark de Boekweit in Dedemsvaart schijnt het zonnetje volop als wij aantreden tegen DVC Dedemsvaart. Trainer-coach Dijkie heeft weer een masterplan uit zijn Sudoku brein laten ontspruiten en met dit plan gaan binden wij de strijd aan met DVC Dedemsvaart. Wij gaan flitsend van start en binnen 5 minuten ligt de bal in het netje. Een no-look passje van de hard werkende Finn op de vol spurtende Joep. Joep gooit er nog even een schijnbeweging uit alsof het niet is en levert de bal als het ware op de stropdas van de doordravende Silvan. Oog in oog met de doelman van DVC maakt Silvan geen fout. Een verwoestend rollertje is de doelman te machtig, 0-1. De oranje brigade van DVC is aangeslagen en wij gaan op jacht om al snel een volgende klap uit te delen.
Na een kwartier is daar de tweede tik voor DVC. Boudewijn ontfermt zich over de bal en zijn linkervoetje streelt de bal en de crosspass zet zoef zoef Tristan aan het werk. De voorzet van Tristan bereikt Joep. Joep ziet vanuit zijn ooghoek een gaatje en prikt de bal met uiterste precisie in het netje, 0-2. DVC is nog niet uitgeschakeld na deze 2 klappen, integendeel de mannen gooien er een schepje energie en strijdlust tegenaan. Onze achterste lijn onder aanvoering van doelman Stijn geeft echter geen krimp. Op de flanken wordt alles schoongeveegd door de bulldozers Daan en Rick. Het centrum wordt in eerste instantie gevormd door bigfoot Emiel en filosoof Sem. Als de tijd rijp is wordt Sem afgelost door Franek in het hart van de defensie.
Na de pauze wordt het rommelig van onze kant, zonder dat daarvoor ook maar een reden is aan te wijzen. Ruben vervangt de moegestreden Finn (tong op de schoen). Halverwege de tweede helft komt DVC terug in de wedstrijd. Een vliegend schot is zelfs doelman Stijn te machtig, 1-2. Stijn die in zijn oranje outfit een solide partij keept deze middag. DVC ruikt bloed en gaat als een jachtluipaard achter zijn prooi aan. Wij staan met onze ruggen tegen de muur en op de bank is het billen knijpen. Langs de lijn onder onze supporters neemt de stress toe en sommigen lijken een zenuwinstorting nabij. Bij een uitbraak krijgen wij een vrije trap te nemen en het is Joep die met een vlammend schot de paal op zijn grondvesten doet schudden.
Als de scheids even later voor het einde fluit, kunnen wij opgelucht adem halen. Coach Erik snelt zo snel als zijn benen kunnen dragen naar de tasse en propt daar vakkundig de 3 punten in. Zo die zijn in verzekerde bewaring gesteld en gaan mee naar Wapenveld.
Thuis gekomen ga ik vanzelfsprekend weer aan een lekker bordje nasi met een gebakken eitje. Alhoewel zo vanzelfsprekend is dit niet als ik deze middag op de parkeerplaats bijna een “Chinees” van de sokken rijdt. Gelukkig gaat het goed. Ditmaal geen satéstokjes, maar een ouderwetse Hollandse gehaktbal. Daarna nog even de oogjes toe in de luie stoel en wegdromen bij weer een driepunter.
Een aandachtig toeschouwer
