WZC – ’s Heerenbroek
W.Z.C. Wapenveld – vv ‘s-Heerenbroek 2 – 3
Vastgelopen en vastgezogen in de klei en uitgegleden op het zompige gras in Biddinghuizen. Uiteindelijk verzopen de padden in de polder. Het drama is vandaag een week geleden en het is nu tijd om Monnikenbos te laten schudden op zijn grondvesten. Het slachtoffer van deze dadendrang zal het team van de groenhemden uit ‘s-Heerenbroek moeten zijn. Het dorp van de legendarische weerman Jan Pelleboer (hoeveel sneeuw is er gevallen? Twee kruiwagens). De spanning blijft deze middag tot de laatste minuut aanwezig en eindigt uiteindelijk voor de padden in een anticlimax.
Wij beginnen de wedstrijd vol elan en na enkele minuten is het linkerspits Chris die goed wegsprint en met zijn beroemde linkerbeen de al even beruchte wegdraaiende voorzet aflevert. Helaas geen pad aanwezig om doeltreffend af te ronden. De wedstrijd lijkt in evenwicht, echter na een kwartier is het ’sHeerenbroek welke onverwacht de score opent, 0-1.
Na een half uur worden wij getrakteerd op een flitsende aanval van de groenhemden en de bal wordt resoluut binnen geschoten achter de kansloze doelman Rowin, 0-2. Onze defensie dol gespeeld, deze bestaat deze middag uit de vleugelverdedigers Doppie en kuitenhapper Jari (in het tweede bedrijf Daan) en het centrale duo Tycho en Lars met de uitschuifbare benen. Een nieuw drama lijkt zich af te tekenen aan de randen van het Kloosterbos.
Dan in de 38e minuut veert het paddenpubliek op. Spits en jonge vader Mike M. schudt de poepluiers van zich af en met een uiterst bekeken lob verschalkt hij de doelman, 1-2. Klasse doelpunt. Op de andere vleugel dartelt Jorn als in zijn jongelingsjaren. Na de pauze gaan de padden op jacht naar de gelijkmaker. Een nieuw portie energie en strijdlust worden in het strijdperk gegooid. Op het middenveld wordt een veldslag uitgevochten met voor depadden captain Mike N. en de jonkies David (de marathonman, deman met een zuurstoftank op de rug) en kap- en draai Thomas. De minuten verstrijken en verse krachten worden binnen gebracht. In de frontlinie verschijnen kontje William en de raspaarden Martijn en Bram.
Als de ultieme slotfase aanbreekt is daar het hoogstandje vanThomas. Tussen enkele groenhemden wurmt het padje zich er door en kopt de bal achter de vertwijfeld graaiende doelman, 2-2. Het publiek gaat nu voor de definitieve knockout van ’s-Heerenbroek. Het schreeuwt de padden “noa veuren, noa veuren”. Dan krijgen wij het aloude deksel op de neus gedrukt. De groenhemden gaan er alsnog met de buit van door, 2-3. Als de scheids even later voor het einde fluit zijn wij opnieuw een illusie armer. Gevochten tot het einde, maar geen punten in de tasse. Niet wanhopen maar samen als team en club blijven knokken. De ommekeer komt er spoedig aan. Thuis gekomen is er maar één ding wat mij op kan vrolijken op de zaterdagavond. Dat is een lekker bordje….
Een aandachtig toeschouwer
