WZC 5 – vv Heerde 3
En zo gebeurde het, dat op de 4e zaterdag van de 1e maand in het kampioensjaar van WZC 5, dat de wedstrijd tussen WZC 5 – vv Heerde 3 plaatsvond op sportpark Monnikenbos. De mannen van WZC waren opgestaan uit hun winterslaap. Op zoek naar de weg van succes. Niet alle spelers volgen de voetbalregels van hun trainer en leider, sommigen zoeken hun heil bij andere zaken zoals “het oranje dekentje” of “de kousen met het klavertje vier”. Desbetreffende spelers hebben tijdens de wedstrijd ondervonden dat deze dwalingen niet onbestraft blijven (lees blessure/kramp).
Rondom veld 2 stond al een grote schare mensen. Allen te wachten op het mooie voetbal dat zou worden voorgeschoteld. Een divers publiek: partners, ouders, kinderen, en andere belangstellenden. Ze zijn welkom, iedereen is welkom. Robert hoefde zich niet druk te maken om een ieder te voorzien van een hapje of drankje; de kantine was open. En op loop afstand.
Om half 3 in de middag, de zon stond op z’n hoogst, werd er afgetrapt door de gasten uit Heerde. Maar niet voordat er was gewisseld van helft. Onze aanvoerder, Gerbrand, zoon van, voorziet mogelijkheden door de felle zon. En zo geschiede. Na een kwart uur voetballen beland de cornerbal van Appie, broer van, prompt op het hoofd van Vidar, de strijdbare. Aan de zijlijn werd hiervoor al een profetie verteld dat de keeper verblind zou geraken door het felle licht van het hemellichaam, en de bal tussen de palen zal belanden. En zo is het gegaan. De 1-0 kan worden opgeschreven in het boek.
Een voorsprong. Dit ondanks het felle verzet van onze tegenstander in de eerste 10 minuten. Ook zij laten van zich horen en schieten de bal op zowel de paal als de lat. We worden op de proef gesteld. Hierbij moeten er complimenten worden gemaakt voor onze verdediging bestaande uit Wolter, Wouter, Mark, Henri, Henry, allen volharden in hun plicht om de nul te houden. Gewapend met het blauw witte harnas, houden zij stand. Het verzoek van Erika, vrouw van, om de tenues schoon te houden, werd niet ingewilligd.
De strijd beperkte zich niet tot de verdediging. Ook het middenveld deed een duit in het zakje om de aandelen van Dalli de klok te laten stijgen. Wanneer het voetballend even wat minder werd, dan op karakter het doel bereiken. Niet veel later werd Ronald, familie van, getest op zijn bekwaamheid. En warempel, ja, ook hij krijgt de bal in het doel door zijn kop te gebruiken. Waarachtig, het is 2-0. De rust nadert en iedereen snakt naar een verkoelend of verwarmend drankje. De scheidsrechter van de middag, Rorije, geen familie van, geeft gehoor aan het klaaggejammer en tandengeknars en fluit voor het eind van het 1e deel.
Na een korte preek van onze leider Robert, zoekt het 5e elftal het veld weer op. Arjan, vader van, maakt zijn opwachting als linkerverdediger. Gelijk laat hij zijn tegenstander weten dat je hem niet op de proef moet stellen. Wie niet voor WZC is, is tegen hem. Datzelfde moet Mark, de buffelaar, hebben gedacht toen zijn directe tegenstander hem in het zestienmetergebied passeerde. Met 2 handen duwde hij hem op de grond. Het is de scheidsrechter ontgaan en Mark (dus) vergeven.
Niet veel later slaat het noodlot toe. Vidar, de man van het klavertje 4, raakt in duel geblesseerd en moet het veld verlaten. Troost krijgt hij van zijn levensgezel. Als waardig vervanger wordt Rein, wel familie van, gebracht als hoeder van de rechterkant. De oude en vaste rots van WZC 5 houdt zich kranig onder de het geweld van de jonge tegenstanders.
Dat de weg naar succes niet op effen paden bevind, wordt door de spelers en toeschouwers ondervonden. Het veld wordt zwaarder, gelijk als het aanzien van het getoonde spel. In de diepte van ellende komen de dinsdagavondtrainingen weer naar boven; een mooie aanval aan de kant van WZC. Ronald wordt wederom
bediend door Kris. Vertrouwend op zijn zekerheid scoort hij “gewoon” met zijn voet. 3-0 voor WZC 5. Zeker, het is zo.
Deze stand zorgt voor innerlijke rust bij Robert. Hij twijfelt niet langer en het is voor hem een zeker weten. De overwinning is nabij. In zijn (bijna al)wetendheid besluit hij dat de gehele aanwezige selectie voetbalminuten mag maken. Nick, de soldaat, wordt gebracht voor de moegestreden Mark. Nourou, supersub, wordt ten strijde geroepen ten koste van Kris, al had hij daar zelf geen spijt van. Een hattrick van Ronald leek een feit, echter bij gebrek aan doellijntechnologie, werd deze niet geteld. Aan de andere kant deed vv. Heerde iets terug. Een speldenprik. Na een afstandsschot bleek Wolter, de sluitpost, kansloos en werd het 3-1.
De koppies gingen daarna weer omhoog bij WZC. Nourou was immers bij ons??!! In de 10 minuten dat Nourou voetbalde hield hij de tegenstander scherp en stelde ze op de proef. “Wie is toch deze jongen, die zo’n plaaggeest voor ons is”, werd er geroepen. Ook Geert-Jan, dekentje, werd een treiteraar. Maar niet alleen voor de aanvoerder. Door een sublieme actie was hij voorbij zijn tegenstander, maar het lot was hem nog niet vergeten. Zijn actie resulteerde in een pijnlijke kramp. Gelukkig kon hij zijn strijd vervolgen. Het eind van de tijd naderde. De toeschouwers kregen nog een wereldgoal te zien van Nourou. Loon na werken noemt men dat. Het geschal van de fluit klonk direct. De scheidsrechter zag dat het zo goed was en niet meer beter zou gaan worden. Einduitslag 4-1.
De schrijver van dit succesverhaal is ervan overtuigt dat het zo is gegaan. Een ieder die deze mening niet deelt, mag zich geen ware supporter van WZC 5 noemen. Het komende (succes)verhaal van de wedstrijd tegen OWIOS 7 wordt geschreven door de volgende volgeling: Nico Put
